Ik kwam op een dag thuis. En ik kreeg te horen, dat men bompa, in de 60 jaar oud en hart en longpatiƫnt, gevallen was. Hij was aan zijn caravanne bezig, toen hij plots van zijn ladder achterover viel op een een ijzere plaat. Van die ijzere plaat viel hij ook nog is af met zijn zijkant op een paal.
Hij stelde ons gerust dat het allemaal wel inorde zou komen en ons geen zorgen moesten maken. Dus alhoewel viel het nog mee. Die dag nog, krijgen we telefoon om half 1 's nachts. Ik was de enigste die nog wakker was en kreeg te horen, dat hij in het ziekenhuis was beland en dat hij waarschijnlijk een gebroken rib heeft en dat ze mij bomma dan bij het ziekenhuis kosten gaan afhalen om naar huis te doen. Dus was ik maar snel mijn ouders gaan wakker maken en ze waren weg.
De avond erna, werd mijn bompa ontslagen uit het ziekenhuis. Hij had 1 gebroken rib, de rest gekneusd. Hij was blij, want hij had uren zitten zagen om het ziekenhuis te verlaten. De dag die daar opvolgende had ik hem eens gezien. Het was te zien dat het hem nog niet goed ging en hij had een blauwe plek, die meer zwart is dan blauw.
De donderdag die erop volgende, werd er weer getelefoneerd naar ons thuis, om te zeggen dat bompa terug naar het ziekenhuis moet en zo snel mogelijk. Mijn ouders hadden hem dan daar heen gebracht en waren gebleven tot dat de uitslagen en dergelijke, bekend waren.
Ik was die avond nog weggeweest, dus de dag erna wist ik pas de uitslag. Doordat hij niet genoeg kost inademen, dat natuurlijk door de pijn kwam, heeft hij een longonsteking opgedaan. Hij krijgt dit wel wat meer en is elke keer levensbedreigend. Maar gelukkig voor de zoveelste keer waren ze erop tijd bij. En is hij zonet een week geleden terug ontslagen uit het ziekenhuis en verbetert hij stilletjes aan. Maar de pijn zal hij nog lang voelen en men vakantie had beter mogen eindigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten